به گزارش ایسنا، مرطوب کردن و خشک کردن متناوب می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و صرفه جویی در مصرف آب در کشت برنج کمک کند.
به نقل از آی‌ای، یک استارت‌آپ مستقر در آسیا به کشاورزان آسیای جنوب شرقی کمک می‌کند تا انتشار متان حاصل از کشت برنج را کاهش دهند. محصولی که تقریبا نیمی از جمعیت جهان را تغذیه می‌کند، ردپای کربن زیادی دارد. این استارت‌آپ چند ترفند دارد که با کشاورزان کوچک در آسیای جنوب شرقی به اشتراک می‌گذارد که به آنها کمک می‌کند تا میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۳۵ درصد کاهش دهند.
از آنجایی که جهان به دنبال راه‌های سازگار با محیط زیست برای حفظ خود است، دامداری به دلیل انتشار بالای آن در کانون توجه قرار گرفته است. در حالی که محققان بر روی کاهش این گازهای گلخانه‌ای کار می‌کنند، شرکت رایز (Rize) مستقر در سنگاپور در حال آموزش روی کشت برنج است که دومین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای پس از دامداری است.
مشابه مزارع دام، کشت برنج نیز مقادیر زیادی متان تولید می‌کند که ۸۰ برابر بیشتر از دی اکسید کربن در جو، گرما را به دام می‌اندازد. بنابراین، هدف قرار دادن انتشار متان، می‌تواند در کوتاه مدت مزایای زیادی را به همراه داشته باشد.
کاهش انتشار متان از برنج
کشاورزان برای کشت برنج، مزارع خود را غرق آب می‌کنند تا از حمله آفات و رشد علف‌های هرز که خاک را از مواد مغذی خالی می‌کند، جلوگیری کنند. با این حال، این شرایطی را ایجاد می‌کند که در آن موجودات بی‌هوازی، آنهایی که می‌توانند در غیاب اکسیژن رشد کنند، شکوفا شوند و در این فرآیند، متان آزاد می‌شود.
در حالی که این رویکرد برای سال‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما از آنجایی که تولید برنج در بالاترین حد خود قرار دارد، این موضوع تشدید شده است. برآوردها نشان می‌دهد که بیش از ۳.۵ میلیارد نفر کالری مورد نیاز روزانه خود را با خوردن برنج تامین می‌کنند و تقاضا برای برنج در حال افزایش است. در برخی کشورها، کشت برنج نیز سهم عمده‌ای در اقتصاد دارد، بنابراین توقف آن جزء گزینه‌ها نیست.
بنابراین، استارت‌آپ‌هایی مانند رایز به دنبال راه‌هایی برای کاهش انتشار ناشی از کشت محصولات هستند و راه حلی با فناوری پایین پیدا کرده‌اند.
خیساندن و خشک کردن متناوب
مطالعات نشان داده‌اند که مرطوب کردن و خشک کردن متناوب (AWD) می‌تواند به کاهش ۵۰ درصدی انتشار گاز متان کمک کند. در این روش ابتدا مزرعه خیس می‌شود، اما به جای افزودن آب بیشتر برای غرق‌آب نگه داشتن آن، ابتدا اجازه داده می‌شود تا کاملا خشک شود.
کارشناسان می‌گویند که وقتی مزرعه خشک می‌شود، ریشه‌های گیاه برنج بیشتر در جستجوی آب رشد می‌کنند. هنگامی که آب دوباره در دسترس باشد، گیاه بیشتر رشد می‌کند و عملکرد آن را بهبود می‌بخشد. این روش همچنین کشت برنج با آب کمتر را تسهیل می‌کند و آن را پایدارتر می‌کند.
رایز با کشاورزان در آسیای جنوب شرقی کار می‌کند و به آنها آموزش می‌دهد که چگونه این روش‌ها می‌توانند به آنها کمک کنند و همچنین از آنها برای نصب لوله‌های آب و سایر زیرساخت‌ها برای اجرای آنها حمایت مالی می‌کند. در ازای آن، این استارت‌آپ داده‌های مربوط به منطقه را در مورد اینکه چه رویکردهایی برای کشاورزان کار می‌کند و چگونه مداخلات بر رشد و عملکرد گیاه تأثیر می‌گذارد، جمع‌آوری می‌کند.
به گفته رایز، این روش با کاهش ۳۵ درصدی در انتشار متان همراه بوده و در عین حال مصرف آب را تا ۲۰ درصد کاهش داده است. علاوه بر آن، این رویکرد به افزایش ۳۰ درصدی درآمد کشاورزان کمک کرده است و نشان می‌دهد که کشاورزی پایدار برنج نیز می‌تواند سودآور باشد.
با توجه به اینکه تولید یک کاسه برنج به بیش از ۲۰۰ لیتر آب شیرین نیاز دارد و با توجه به اینکه کل صنعت برنج بیش از یک سوم آب آبیاری جهان را از آن خود می‌کند، ضرورت اتخاذ روش‌های پایدار واضح است.
انتهای پیام