در گفت‌وگو با آنا مطرح شد؛

بازی ساز و طراح بازی‌های رایانه‌ای گفت: در سطح مدیریت کلان کشور بازی سازی جایگاه خاصی ندارد و ما برای توسعه آن نیازمند پشتوانه مالی و حاکمیتی هستیم.

محمدمهدی صادقی بازی ساز و طراح بازی‌های رایانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری درباره تاریخچه بازی‌های رایانه‌ای در کشور توضیح داد و گفت: دهه هشتاد فعالیت‌های بازی سازی جدی شد که به عنوان دهه خیزش بازی‌های رایانه‌ای در ایران شناخته می‌شود به‌طوری که سال ۸۵ بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای تأسیس شد. تولیدات زیادی مانند بازی پایان معصومیت، عصر پهلوانان و لانه شیطان که بازی‌هایی با کیفیت محسوب می‌شوند تولید و طراحی شد و نهاد‌های مثل کانون پرورشی، تبیان در تهیه بازی‌ها شرکت کردند؛ از این رو اوایل دهه۸۰ اوج تاریخ بازی‌ سازی در کشور است. البته در آن بازه زمانی بیشتر تمرکز بر روی رایانه‌های شخصی بود و توزیع به صورت سی دی در مغازه‌ها انجام می‌شد. 

وی در ادامه گفت: اما دهه ۹۰ شرایط متفاوت می‌شود، چون هم شاهد ظهور و رشد بازی‌های موبایلی هستیم و هم فروش سی‌دی‌های بازی در کشور رشد کرده؛ پس دهه ۹۰ دهه خیزش فروشگاه‌های موبایلی و فروش سی‌دی‌هاست. اما مشکلاتی در توزیع سی دی و دی وی دی ایجاد می‌شود و بازی‌های رایانه‌‌ای آسیب می‌بیند. البته نباید در این موضوع از ضعف مدیریتی چشم پوشی کرد چرا که در مدیریت کلان کشور برنامه ریزدرستی نداشتیم و نتوانستیم صنعت تولید بازی پی سی را که صنعت ارزشمندی بود حفظ کنیم؛ بنابراین دچار آسیب شدیم. با ایجاد چنین مشکلاتی دهه نود با آخرین عناوین بازی‌های پی سی موفق مواجه شد و پس از آن شاهد افول این بازی‌ها بودیم. متاسفانه برخی از بازی سازان مهاجرت کردند و برخی به بازی‌ سازی موبایلی روی آوردند.

صادقی ادامه داد: از طرف دیگر فضای سرمایه گذاری صنعت بازی سازی در کشور ما بسیار کم است و با مشکل جدی سرمایه مواجه شدیم، متاسفانه رغبت سرمایه گذار‌ها و مقدار سرمایه گذاری در این حوزه بسیار کم است. بنابراین ما برای توسعه در این صنعت مهم و با اهمیت و پرمخاطب به حمایت حاکمیتی نیاز داریم چون مخاطب بازی خیلی بیشتر از سینما و موسیقی است و اگر رشد کند نتیجه نهایی بهتری خواهیم داشت.

این بازی ساز درباره پیشرفت‌های اخیر عربستان و ترکیه در صنعت بازی‌های رایانه‌ای و عقب ماندن ایران از میدان رقابت‌ها گفت: کاری که کشور‌های عربستان و ترکیه کردند با برنامه ریزی بلند مدت انجام شده و برای آن هزینه‌های قابل توجهی صورت گرفته است همچنین حمایت نهادهای حاکمیتی را به دنبال دارند اما ما در مدیریت کلان این موضوع خلأ داریم و برنامه بلند مدتی برای پیشرفت و توسعه این صنعت نداریم. مشکل اصلی ما این است که در سطح مدیریت کلان کشور بازی سازی جای خاصی ندارد.