رصدهای بعدی اولیه شامل جستجوی کهکشانی بود که فواره‌ی مورد بحث را تولید کرد. دو جرم دقیقا در یک موقعیت درست قرار دارند، اما یکی از آن‌ها دارای گوشه‌هایی است که در راستای محور فواره‌ها کشیده شده‌اند و نشان می‌دهند که این کهکشان محتمل‌ترین منبع برای تولید فواره است. جرم این کهکشان تقریبا به ۱۰ برابر جرم راه شیری می‌رسد و براساس داده‌های طیف‌سنجی، تقریبا در فاصله‌ی ۶ میلیارد سال پس از بیگ‌بنگ یا نیمی از عمر جهان قرار دارد.

پژوهشگرها تخمین می‌زنند که طول ظاهری پورفیریون به ۶٫۴ مگاپارسک برسد. این مقدار تنها در صورتی نشانگر طول واقعی است که از زاویه‌ی عمودی به آن نگاه کنیم. براساس تخمین‌ها، فاصله‌ی فیزیکی واقعی اندکی بیش از ۷ مگاپارسک است، اما باز هم این اندازه‌گیری دقیق نیست.

پژوهشگرها با استفاده از مدلسازی تخمین می‌زنند که مواد داخل فواره‌ها تقریبا با سرعت ۰٫۰۱۲ برابر سرعت نور حرکت می‌کنند؛ به عبارت دیگر، نیم میلیارد سال طول می‌کشد تا به اندازه‌ی فعلی‌شان برسند؛ بنابراین سیاه‌چاله‌ای که این فواره‌ها را منتشر کرده دارای دوره‌ای طولانی تغذیه‌ی فعال بوده است. به‌طورکلی بر اساس تخمین‌ها مواد داخل فواره، انرژی خروجی ۱۰ به توان ۵۵ ژول را در فضای میان‌کهکشانی منتشر می‌کنند. این انرژی معمولا در برخورد خوشه‌های کامل کهکشانی دیده می‌شود.

یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های فواره‌ها حرکت مستقیمشان است؛ به‌طوری‌که مواد داخل آن‌ها تحت تأثیر هیچ کهکشان مجاوری قرار ندارند یا در تکه‌های نامنظم مواد میان‌کهکشانی پخش نمی‌شوند. براساس نتایج، مستقیم‌بودن به این معنا است که کهکشان میزبان در رشته‌ای از شبکه‌ی ماده تاریک قرار دارد که در جهان پخش شده و کشش گرانشی لازم برای جمع‌آوری مواد کافی و شکل‌گیری کهکشان‌ها را فراهم می‌کند. بنابراین پورفیریون با توجه به ابعادش، مواد را به طور کامل از رشته‌ی یادشده خارج کرده است و فواره‌ها در خلأیی با مواد بسیار اندک حرکت می‌کنند.

همان‌طور که در بالا هم اشاره شد، تعداد زیادی فواره عظیم وجود دارند. بااین‌حال به گفته‌ی پژوهشگرها، پورفیریون را به ندرت می‌توان بالای سطح نویز در تجهیزات رادیویی کنونی شناسایی کرد. اگر این فواره فقط اندکی کم‌انرژی‌تر بود یا در گذشته‌ی دورتری در تاریخ جهان قرار داشت نمی‌توانستیم آن را کشف کنیم.

همچنین گفتنی است که پروژه‌ی یادشده تنها ۱۵ درصد از کل آسمان شب را جستجو کرده و واضح است که تعداد زیادی از فواره‌ها با ابعاد مشابه را از دوران اولیه‌ی تاریخ جهان از قلم انداخته‌ایم. پژوهشگرها تخمین می‌زنند که هر رشته ماده تاریک در شبکه‌ی کیهانی احتمالا دارای یک جفت فواره در مقیاس مشابه بوده است.

یافته‌های فوق چه معنایی برای جهان دارند؟ این حقیقت که فواره‌ها مواد را از تار و پود کیهانی بیرون می‌کشند، به این معنا است که می‌توانند بر رشد کهکشان‌ها تأثیر بگذارند؛ اما مقیاس این فواره‌ها به این معنی است که مواد یک کهکشان می‌توانند راه خود را به کهکشانی کاملا متفاوت پیدا کنند. با توجه به این مسئله که رشته‌ها در اوایل تاریخ جهان به یکدیگر نزدیک‌تر بودند، ممکن است برخی مواد بین رشته‌ها در راستای فواره‌های سیاه‌چاله‌ای حرکت کرده باشند.

هنوز مشخص نیست که آیا فواره‌ها بر تکامل جهان تأثیر می‌گذارند یا خیر؛ اما این پژوهش نشان می‌دهد ارزیابی سیستم‌های فواره‌ای در مدل‌ها و بررسی تأثیر آن‌ها تا چه حد می‌تواند ارزشمند باشد.