از میان ۱۱ خرموش، ۶ تای آن‌ها در قفس‌های استاندارد آزمایشگاهی با امکانات کم نگهداری می‌شدند، در حالی که ۵ خرموش دیگر در محیط غنی‌شده، یعنی فضایی که پر از اسباب‌بازی بود، زندگی می‌کردند. سپس، تأثیر تفاوت‌های محیطی از طریق بررسی توانایی رانندگی موش‌ها و علاقه‌ی آن‌ها به یادگیری مهارتی تازه، توسط دانشمندان آزمایش شد.

همان‌طور که پیش‌بینی شده بود، موش‌هایی که در محیط غنی‌شده زندگی می‌کردند، علاقه‌ی بسیاری به یادگیری رانندگی داشتند و این علاقه حتی پس از برداشتن پاداش خوراکی نیز به قوت خود باقی ماند. علاقه‌ی بسیار زیاد این خرموش‌ها به رانندگی، باعث شد که آن‌ها رانندگان بهتری بشوند و این مهارت جدید را بهتر از گروه غیرغنی‌شده یاد بگیرند.

با وجود اینکه گروه غیرغنی‌شده علاقه‌ی کمی به یادگیری رانندگی نشان دادند، محققان پس از آزمایش نمونه‌های مدفوع آن‌ها، دریافتند افزایش هورمون دهیدرواپی آندروسترون که کنترل‌کننده‌ی استرس و همچنین کاهش هورمون کورتیکوسترون که نشانگر استرس است، در هر دو گروه از خرموش‌ها دیده می‌شود.

یافته‌ها نشان داد که تمام خرموش‌های مطالعه‌شده، بدون توجه به شرایط زندگی‌شان، در نهایت از تسلط بر مهارت رانندگی لذت برده و به آرامش رسیده‌اند.

در سال ۲۰۲۲، محققان معنای جدیدی را به اصطلاح «ماهی بیرون از آب» بخشیدند؛ آن‌ها به ماهی‌های قرمز یاد دادند تا در خشکی رانندگی کنند.

گروه محققان با هدف بررسی چگونگی تأثیر ویژگی‌های گونه، محیط و ساختار مغز بر مهارت‌های ناوبری، وسایل نقلیه‌ی تحت کنترل ماهی‌ها (FOV) را ساختند. این وسایل نقلیه، شامل یک آکواریوم پلاستیکی و کوچک بود که روی چرخ‌های موتور قرار گرفته و نسبت به حرکات ماهی‌ها واکنش نشان می‌داد.

آموزش به ماهی‌ها برای هدایت این دستگاه‌ها، از طریق فرآیند شرطی‌سازی مبتنی بر پاداش خوراکی انجام شد. سپس، ماهی‌ها موظف شدند که به سمت هدف دیداری حرکت کنند و پس از رسیدن به هدف، با قرص غذای خوشمزه‌ای تشویق می‌شدند.

محققان دریافتند که ماهی‌های باهوش و باانگیزه نه تنها با موفقیت به اهداف مطالعه دست یافتند، بلکه می‌توانند موانع را به خوبی دور بزنند، بر بن‌بست‌ها و مسیرهای اشتباه غلبه کنند و حتی هدف‌های کاذبی را که محققان در مسیر قرار داده بودند، تشخیص بدهند.

شاخار گیوون، نویسنده‌ی اصلی مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «مطالعه نشان می‌دهد که توانایی ناوبری، قابلیتی همه‌گیر است و به محیط محدود نمی‌شود. سپس، نشان می‌دهد که ماهی‌های قرمز از توانایی شناختی لازم برای یادگیری وظیفه‌ای پیچیده، در محیطی کاملاً متفاوت با محیطی که در آن تکامل یافته‌اند، برخوردار هستند. تمام کسانی که سعی کرده‌اند دوچرخه‌سواری یا رانندگی یاد بگیرد می‌داند، چنین کاری در ابتدا بسیار چالش‌برانگیز است.»

در سال ۲۰۱۲، سه سگ امدادی در نیوزیلند، با نام‌های مانتی، جینی و پورتر، تحت آموزش‌های مارک وت، مربی حیوانات و گروهش، رانندگی را یاد گرفتند. این آموزش‌ها، بخشی از پروژه‌ای تبلیغاتی بود که با هدف تغییر درک عمومی از هوش سگ‌های امدادی، توسط انجمن پیشگیری از خشونت علیه حیوانات نیوزیلند (SPCA) انجام شد.

کریستین کالین، مدیرعامل SPCA اوکلند، به‌نقل از روزنامه‌ی نیوزیلند هرالد بیان کرد: «گاهی مردم فکر می‌کنند اگر حیوانی رهاشده را به سرپرستی بگیرند، آن حیوان به نوعی سطح پایین است. رانندگی با ماشین به افرادی که قصد سرپرستی سگ‌های امدادی را دارند، نشان می‌دهد که حتی سگ مسن هم می‌تواند مهارت‌های جدید را یاد بگیرد.»