آنها در متنی که در صفحه‌ی شخصی خود منتشر کرده‌اند، این سال‌ها را «چهار سال دوری که هرگز یک لحظه‌اش را نمی‌توانستیم تحمل کنیم، و هنوز هم باور نداریم» توصیف کرده‌اند.
آنها نوشته‌اند: «باتوجه به اقدامات غیرقابل قبول دست‌اندرکاران و اقتدارگرایان و اِعمال تضییقات و محدودیت‌های فراوان بر خانواده‌های داغدار، که از سال گذشته و در جریان سومین سالگرد عزیزانمان شروع شد و امسال به انحاء گوناگون روز به روز بدتر شده است و نیز پس از فاجعه تروریستی کرمان، عرصه بر بدن نیمه جان داغداران تنگ‌تر شده و این اقدام آنها، گامی دیگر در جهت به فراموشی سپردن نام و یاد عزیزان ما و کم رنگ کردن [فاجعه‌ای] است که بر ما رفته. لذا «مراسم چهارمین سالگرد عزیزان دلمان در امامزاده صالح، بصورت رسمی برگزار نخواهد شد» و در موقعیت مناسب دیگری بدون اعلام همگانی، گردهم می آییم».
آنها که به همراه تعدادی دیگر از خانواده‌های جانباختگان همچنان پیگیر حقوقی پرونده‌ی ماجرای هواپیمای اوکراینی هستند، در بخشی از یادداشت خود ابراز اطمینان کرده‌اند که ابعاد ماجرا روشن خواهد شد.
آنها نوشته‌اند: سال گذشته و در جریان هماهنگی و برگزاری سومین سالگرد عزیزانمان: – تدوین برنامه با توجه به شرایط تحدیدی، فرسایش شدید روحی برای ما ایجاد کرد. – تعداد فراوانی نیروهای امنیتی بر صندلی‌های کنار مزار عزیزانمان نشستند درحالیکه جا برای میهمانان و حتی نونهالان مدارس نبود؛ – پلاکارد سازمان خاص را بر فراز بردند و بسته‌هایی توزیع کردند؛ – با سوءاستفاده از مراسم سالگرد عزیزانمان، تنها برنامه‌ای که در تبلیغات رسانه‌ای پخش شد، مراسم عزیزان ما بود.
در پایان نوشته‌ی آنها آمده است: متاسفانه امسال مشکلات و تضییقات بیشتری بویژه در ورود به صحن امامزاده صالح ایجاد شده است. از طرف دیگر درحالیکه برگزاری مراسم سوگواری و سالگرد جانباختگان اعتراضات سال گذشته مردم، عموما با سختگیری‌های بی‌سابقه لغو شد، چگونه می‌توانیم با این [نوع رفتار با] خانواده‌های داغدار، برای برگزاری سالگرد عزیزانمان، اقدام کنیم؟ از همه شما عزیزان همراه، درخواست دعای صبر داریم، به امید آنکه در سال‌های آتی فرصت تکریم عزیزانمان و تعظیم شعائر، به نحو شایسته فراهم آید. والدین همیشه داغدار دکتر محمدحسین و زینب اسدی لاری، ۱۶ دیماه ۱۴۰۲